Bruggenbouwer : Cintha
Ik ben Cintha Luchtenberg. Ik ben 63 jaar, getrouwd met Rien en we hebben drie dochters. Ik zing in een koor en doe aan badminton en tennis. Naast dat ik bij Stichting Present Assen vrijwilligerswerk doe, ben ik ook wenscoördinator en wensvervuller voor de wensstichting Drenthe.
Deze stichting verzorgt een leuke dag voor kinderen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Ook ben ik betrokken bij de Katholieke kerk, waar ik in een werkgroep zit die omziet naar ouderen in de gemeenschap. Tevens ben ik verantwoordelijk voor de verspreiding van het kerkblad in Assen.
Al enige tijd wist ik van de komst van een asielzoekerscentrum in Assen en het leek me zinvol om me in te zetten voor vluchtelingen. Toen Anne-Marie Schipper in januari 2017 bij ons in de kerk vertelde over Stichting Present Assen en een oproep deed voor vrijwilligers, heb ik me gelijk aangemeld. Ik ben begonnen bij het taalcafé op het AZC, dat toen net startte. Daarnaast heb ik meegewerkt met het Kookboekproject.
Het kookboekproject was bijzonder omdat de vrouwen in hun kracht kwamen te staan en met trots hun recepten met ons deelden. We leerden via het koken de gewoontes van het betreffende land kennen, zoals bij welke feesten bepaalde gerechten worden geserveerd. We hebben gezellige middagen gehad en er kwamen heerlijke gerechten op tafel die we samen opaten. Door het Kookboekproject kwamen de vrouwen even los van hun situatie in het AZC.
Ik ben begonnen bij het taalcafé maar dat is helaas na de corona epidemie niet meer opgestart bij gebrek aan vrijwilligers. Toen heb ik me aangesloten bij de vrouwenmorgen op woensdag. Ook help ik bij de kindermiddagen die in de vakanties worden georganiseerd. We gaan dan knutselen en spelletjes spelen.
Ik geniet het meest van de oprechte verbinding met andere mensen. Ook al spreek je elkaars taal niet, je kunt toch met handen en voeten communiceren en zo contact maken. Ik probeer ze een paar woorden Nederlands te leren, maar doe ook mijn best om een paar woorden van hun taal te leren. Dat laatste blijkt altijd lastig en het herinnert me eraan om meer geduld en begrip te tonen.