Vele handen maken licht …

Maandagmiddag tegen 1 uur, herfstvakantie. Een ploeg vrijwilligers van de BdB Groep parkeert bij de woning waar ze vanmiddag een tuin onder handen gaan nemen. De middag is onderdeel van een dag waarop ze zich als bedrijf inzetten als vrijwilliger. Oscar en zijn collega’s worden al opgewacht door de begeleider van Present, die bij de voordeur staat met een bosmaaier. Die is wel nodig bij deze flink overwoekerde achtertuin!

Ontvangst

De voordeur zwaait al open. ‘Bonjour, bonjour!’ De vrijwilligers worden hartelijk ontvangen. Dat de moeder van het gezin alleen Frans spreekt was bij het kennismakingsbezoek vooraf wel even schakelen. Gelukkig was R. erbij, een vrijwilligster die al geruime tijd als maatje bij het gezin betrokken is en goed Frans spreekt. Ook vandaag is ze aanwezig om te vertalen en haar steentje bij te dragen. Of de mannen van BdB lekker aan de slag zullen gaan is geen vraag. En er is vandaag nog een ander doel: ze willen de zoons van mevrouw graag bij de klus betrekken. De jongens zijn nog jong, basisschoolleeftijd, de oudste zit op de middelbare school.

Voorbereiding

Tijdens het eerdere voorbereidende bezoek was dit een punt van gesprek. ‘Kunnen de jongens niet meehelpen?’, had Oscar gevraagd. ‘Ze hebben toch vakantie?’ R. hield een slag om arm: ‘Ik ga mijn uiterste best doen om ze erbij te krijgen!” R. begeleidt meer gezinnen en is zoals ze zelf uitlegde realistischer geworden in haar verwachtingen.  ‘Maar ik weet hoe goed dit juist voor ze kan zijn, en ze moeten ook leren mee te helpen. Zo werkt het nou eenmaal.’ In duidelijk gearticuleerd Frans vertelde ze moeder hierop dat van haar zoons ‘certainement’ verwacht werd dat ze de komende week mee zouden helpen. De anderen konden het Frans niet woordelijk verstaan, maar duidelijk was dat R. hier persoonlijk voor zou zorgen.

De klus

Nu is het moment van de waarheid. Oscar en zijn collega’s staan klaar met het tuingereedschap en ja hoor, een voor een komen de kinderen naar buiten. De een nog op slippers met blote voeten, maar ze zijn er. Keurig geven ze de mannen een hand en stellen zich voor.

Het wordt een uiterst geslaagde middag. De oudste jongen heeft zelfs een vriend uitgenodigd die gezellig meehelpt. Ze worden elk gekoppeld aan een volwassene en draaien volwaardig mee.

Als een van hen vraagt of hij de grote snoeischaar mag gebruiken moet R. even slikken, ‘Is dat wel een goed idee?’ De vrijwilliger pakt de schaar en geeft hem aan de jongen. ‘Dat kan hij prima. Wil je ook op de ladder staan?’ Hierop verschijnt een grote glimlach op het gezicht van de jongen. Deze man vertrouwt erop dat hij dit kan!

Halverwege komt een vrijwilliger van Present met de aanhanger om het groenafval af te voeren. Hij moet met de kruiwagen heen en weer en tilt de jongste erin. Slalommend van links naar rechts rijdt hij met hem heen en weer. De jongen schatert van het lachen. ‘Zo heb ik hem nog niet eerder gezien’, blikt R. na afloop terug. ‘Wat was dit bijzonder.’ Er is veel gebeurd die middag, niet alleen in de tuin. Vele handen maken licht werk, en brengen ook lichtpuntjes!