Kerken zetten zich in voor dorpsgenoten
“Wat me is bijgebleven? Dat veel, veel te veel mensen het qua gezondheid en inkomen een heel stuk minder goed hebben dan ik.” Dit zegt een van de vrijwilligers van het bestuur van de Parochiële Caritas Instelling H. Gabriël in de gemeente Montferland. Samen met drie andere vrijwilligers uit haar kerk knapte zij onlangs een tuin op van een dorpsgenoot die door ziekte rolstoelafhankelijk is, leeft van een uitkering en weinig mensen heeft om op terug te vallen.
Rond diezelfde tijd werd bij de Protestantse gemeente ‘s-Heerenberg / Zeddam een ‘tijdcollecte’ gehouden. Dat leverde 15 vrijwilligers op die geen geld, maar tijd wilden schenken aan mensen die dat nodig hebben. In drie projecten gingen zij aan de slag voor kwetsbare dorpsgenoten. Al deze projecten werden georganiseerd door Present Montferland. De adressen van de hulpontvangers werden aangeleverd door Sensire, de gemeente Montferland, de Stadskamer en Azora.
‘Mooi en dankbaar werk’
De leden van de protestantse kerk namen drie heel verschillende klussen ter hand. Een groep hielp een alleenstaande vrouw met psychische problemen en twee kleine kinderen die leeft van een bijstandsuitkering. De woonkamer werd van nieuw behang voorzien en gesausd. De tweede groep ontfermde zich over de voortuin van een mevrouw met een psychische beperking. Zij leeft samen met haar 20-jarige zoon die kampt met gezondheidsproblemen. Ze zijn niet in staat om huis en tuin op orde te houden. Na klachten van de buren is nu als eerste de voortuin onder handen genomen. Onkruid is verwijderd, de heg gesnoeid, een tegelpaadje weer vlak gelegd etcetera. Ook in huis is het nodige te doen, maar dat is wellicht voor een volgende groep vrijwilligers.
De derde groep bezorgde in samenwerking met verzorgingshuis St. Gertrudis een groep oudere, rolstoelafhankelijke en eenzame mensen uit de wijk een mooie ochtend. Zij wandelden met hen door ’s-Heerenberg en gingen na afloop borrelen inclusief wat lekkere hapjes in St. Gertrudis. ‘Het is zulk mooi en dankbaar werk om iets voor een ander te doen’, zegt een van de vrijwilligers. En een van de hulpverleners voegt daaraan toe: “Er is veel werk verzet deze ochtend, maar minstens zo belangrijk is dat er echte ontmoetingen plaatsvonden. En dat de hulpontvangers merkten dat, ook al kenden zij die ander niet, er blijkbaar mensen zijn die het de moeite waard vinden om dit voor hen te doen!”
