Als je dagen eenzaam zijn….

DECEMBER 2020 – Alleen eet je elke avond je warme maaltijd op, die je even snel (met mondkapje op) haalt in het verzorgingshuis, 100 meter lopen bij je vandaan. Alle activiteiten zijn geschrapt, je biljart niet meer en het koersballen is afgezegd. Je zoon komt langs wanneer hij kan, maar je weet dat hij het zwaar heeft en veel drukker is dan anders. Je kleinkinderen blijven thuis, want veiligheid boven alles. Het coronavirus heeft al bijna een jaar lang Nederland en jouw leven in de greep. Als je naar buiten kijkt is het guur, de bomen zijn kaal. Zo anders dan in de eerste lockdown: toen scheen de zon tenminste nog volop. Je komt veel minder buiten dan goed voor je is. Je dagen duren lang en zijn eenzaam. Je weet eigenlijk niet wat je erger vindt; de angst om ziek te worden of de eenzame dagen.

JANUARI 2021 – Maar gelukkig zijn er twee vrijwilligers die nu tijd vrij willen maken. Ze komen inmiddels al een aantal weken geregeld, om de beurt, bij je langs voor een praatje. De weg naar het koffiezetapparaat weten ze zelfs ook al goed te vinden . Als het weer het toelaat, gaan jullie vaak even een blokje om. Naast de bezoekjes bellen ze ook zo nu en dan. Ze hebben je zelfs al geholpen met wat kleine opruimklusjes in huis. Je merkt dat je zoon het ook fijn vindt dat ze er zijn. Doordat zoveel activiteiten zijn weggevallen was hij namelijk een tijd lang de enige die je zag, naast de mensen van de thuiszorg. Het coronavirus en de impact die dat heeft ben je nog steeds helemaal zat, maar het contact met de vrijwilligers maakt zo’n verschil!

Wil je ook ‘Buurten bij Ouderen’? Juist nu is dat meer dan ooit welkom! Rekening houdend met de geldende maatregelen kun jij een verschil maken! Meer weten of aanmelden? Lees er hier meer over.