Vrijwilligers vertellen

Elke keer weer blijkt hoe fijn om mensen te helpen, die zelf niet kunnen terugvallen op eigen familie of netwerk!! Twee vrijwilligers vertellen over een verhuisproject, waarbij ze op vrijdag voor en maandag na een weekend een mevrouw hebben geholpen om haar inboedel in te pakken, zodat op maandag de verhuiswagen kon vertrekken naar het nieuwe adres.

Een vrijwilliger vertelt: “
Afgelopen vrijdag hebben Joop en ik bij een verhuisklus veel spullen ingepakt voor de verhuizingen van gisteren!
In korte tijd (al met al niet veel langer dan een maand) heeft de betreffende mevrouw van de verhuizing te horen gekregen dat ze een woning in Veenendaal kon krijgen. Daardoor had ze vooraf nauwelijks tijd gehad om dingen op te ruimen. Dat hebben we vrijdag en gisteren (op de dag van de verhuizing) geweten: wat een spullen!! Tijd om ’t uit te zoeken was er niet meer.
Gisteren zijn er wel acht mensen vier uur bezig geweest met ’t in- en uitladen: 2x een vrachtwagen vol!
Een dergelijke klus geeft wel weer aan dat t aanbieden van hulp voor zo’n persoon onmisbaar is. Hopelijk neemt ze op haar nieuwe woonplek de tijd om spullen uit te zoeken!!”

Een andere vrijwilliger vertelt over hetzelfde project: “
Afgelopen vrijdagmorgen mocht ik samen met Joop een mevrouw helpen met het inpakken van haar inboedel. Toen ik aankwam, deelde deze vrouw in het kort haar levensverhaal. Zij moest duidelijk haar verhaal kwijt. Want ik had haar nog nooit gezien en/of gesproken en dan deelt ze haar verhaal. Een bewogen leven heeft zij achter de rug. Wat mooi dat ik even haar luisterend oor mocht zijn. Ik, als ‘voorbijganger’…. Na 20 minuten dacht: ik moet echt aan de slag, want ik had die morgen beperkt de tijd. Ze had niet echt een plan van aanpak, dus ik bedacht wat het meest helpend zou zijn voor haar en tegelijkertijd haalbaar was voor mij om te doen. Ik koos voor het inpakken van haar kleding. Opnieuw verbaasde ik mij over het feit hoe kwetsbaar je jezelf moet opstellen in het geval dat je hulp van anderen nodig hebt. Ik kwam echt in haar ‘privé ‘ situatie. Kledingkast van een ander leegruimen komt echt wel heel erg in de persoonlijke ‘ bubbel’. Maar ze gaf zich over.
Ik ben blij dat ik haar een heel klein beetje kon helpen. Het was een kleine helpende hand, maar hopelijk een bemoedigend gebaar.
Wat een zegen dat wij als Flexers de ander tot zegen mogen zijn. Soms ontbreekt het ons allen aan tijd, maar alle kleine beetjes helpen.
‘Niet het vele is goed, maar het goede is veel.’”