“Ik ben zo blij!”

Deze woorden van een hulpontvanger blijven bij de vrijwilligers, en bij mij haken!

De hulpverlening dienden bij Present een aanvraag om een verwilderde tuin op te knappen. En dat viel samen met het aanbod van een groep jongeren die graag een tuin wilde doen. Voorafgaand aan het project, tijdens het projectbezoek, zie mevrouw iedere keer dat zij zo blij was. Na wat doorvragen bleek dat de tuin altijd was onderhouden door haar broer. Maar haar broer was na een ernstige ziekte overleden. Mevrouw was daar erg verdrietig over en vertelde hoe haar leven er nu uitzag. De tuin was al tijdens het ziekbed van haar broer verwaarloosd, maar daarna kwam mevrouw er gewoon niet meer doorheen. En nu kwam er een groep jongeren haar tuin opknappen, en daar werd zij blij van. En ze werd nog blijer toen er maar liefst acht jongeren haar tuin kwamen opknappen: er werd hard gewerkt, struiken en bomen werden gesnoeid, onkruid werd verwijderd, gras werd kort gemaaid, er werd een terras gelegd en er werden nieuwe planten in de tuin gezet. Tijdens het project kwam mevrouw iedere keer kijken naar wat er gebeurde en zei iedere keer: “ik ben zo blij”. Na 5 uur bikkelen was de voor- en achtertuin netjes en mevrouw herhaalde, nadat de jongeren uitbundig bedankt had: “ik ben zo blij! “